Storm.

Het stormt! En als het buiten stormt dan stormen wij binnen ook. Zijn er nog meer bulletjes die mega druk worden als het stormt?  Wij zijn vanochtend in ieder geval al vroeg wakker en zorgen ervoor dat baasje en vrouwtje ook vroeg wakker zijn. Dus gaan wij lekker stappertjes maken buiten om wat energie kwijt te raken. Het vrouwtje doet onze riempjes om en we wandelen samen naar het park. Dat valt trouwens nog niet mee met 3 Harries aan de lijn. De heren zijn helemaal hieperdepieper door de storm en vooral Myko vindt het nodig om achter elk blaadje aan te jagen. 3 hondjes die rondom je springen is lastig lopen en natuurlijk duurt het niet lang voordat het vrouwtje 3 riemen om haar benen heeft. Even stoppen om iedereen weer uit de knoop te halen om vervolgens weer van voor af aan te beginnen. In het park mogen we lekker los. Achter blaadjes aan jagen (en achter elkaar), dikke stokken vinden en mee sjouwen.  Jongens wat een feest. Alleen de witte man vind die wind wat minder. Hij krijgt last van zijn oogjes, die door 2 operaties veel vuil vangen als het hard waait.  Dus we gaan maar weer richting huis. Eenmaal thuis worden de buikjes gevuld en omdat we nog steeds veel energie over hebben gaan we vol overgave kluiven. Fijne zondag lieve blog vriendjes ☺

It's storming today. And when it storms we are also very, very hyper. So we are awake very early this morning and we make sure that mummy and daddy are awake also. Time to go out for walkies and drain some energy. Outside it's a challenge for mummy to walk all 3 of use because we like to chase every little leave that is blown by the storm. It's not long before we are entangled in our leashes. Mummy gets us untangled and then we start al over again. In the park we can go off leash and we run and chase the leaves flying by and find sticks and stuff.  We have lots of fun. But Argos doesn't like the wind so much, because he has a little trouble with his eyes. They get a lot of dirt in them if there are hard wind's like today. So we go back home and get some breakfast. And because we are still full of energy we get to chew on our antlers.  Happy Sunday to all our blog friends ☺

Baasje is weg. Daddy is gone

Wij zijn een beetje van slag want het baasje is weg. Wij weten precies hoe laat hij uit werk komt en gaan dan alvast bij de schuifpui staan om hem te begroeten als hij thuis komt. Maar vandaag staan wij voor niks bij de schuifpui.  Elke keer als wij iets horen dan rennen we blaffend naar de schuifpui toe, maar we zien helemaal niemand. Vrouwtje zegt dat hij morgen pas thuis komt, maar wij blijven checken elke keer als wij iets horen. Bedoel...... Hij kan toch niet zonder ons op pad gaan! Of toch wel? Na veel checken, blaffen en onrustig zijn vallen we eindelijk in slaap. Dan is het sneller morgen en kunnen we weer bij ons baasje zijn.

We are a bit upset because daddy is gone. Normally we know exactly what time he is coming back from work, but not today. We have been checking at the door and barked at every little noise we hear, but still no daddy. Mummy says he will be home tomorrow,  but we refuse to believe that he would go out whitout us. Finally we fall asleep.  The sooner it will be tomorrow and we can be with our daddy again.

Medic-Harries 1 : Radius curvus

Radius curvus

Radius curvus bij honden- Radius curvus in dogs

 

Vandaag een medisch stukje.

Toen we met de broertjes Argos en Myko naar dierenkliniek Sleeuwijk reden, waren wij bezorgd om Argos. Hij had last van zijn oogjes en dus wilden we hem na laten kijken door Dr. Walter Strikkers. Wij waren er dan ook totaal niet op voorbereid toen hij zei; Om Argos zou ik me niet zoveel zorgen maken, ik maak mij veel meer zorgen om Myko. Dat was wel even schrikken! Wij dachten dat we een gewone vrolijke pup in huis hadden, maar Walter zag direct een groot probleem. Afijn foto's gemaakt en het nieuws was niet goed. Walter vertelde ons, dat als hij alleen de foto's zou zien, hij zou adviseren om deze pup in te laten slapen. Myko heeft een zeer  ernstige vorm van Radius curvus die al te ver gevorderd is om er nog iets aan te kunnen doen. Maar zegt hij; als ik nu naar Myko kijk dan zie ik een vrolijke pup die duidelijk geen pijn heeft. Geniet ervan zolang het duurt, want als hij klachten gaat krijgen is er niets meer wat we voor dit mannetje kunnen doen. SLIK!! Die mededeling komt hard aan bij ons. Maar dat is wel een van de redenen waarom ik hem een geweldige dierenarts vindt. Hij zegt het zoals het is en zal dingen nooit verbloemen of mooier voorspiegelen. Afijn hij kijkt Argos zijn oogjes ook na, we krijgen oogzalf en moeten zijn ooghaartjes plukken en enigzins beduusd rijden we weer terug naar huis.Omdat de problemen met Argos zich maar blijven opstapellen (hij is doof, heeft een ernstige vernauwing in zijn luchtpijp en is 2 keer geopereerd aan zijn ogen voor distichias en entropion, waar ik in een latere blog op terug zal komen) komen we na velen gesprekken met de fokker uiteindelijk overeen dat we een 3e pup zullen krijgen ter compensatie. Een supergezonde pup uit een uitmuntende combinatie waar al eens eerder een nest van is geweest en wat een groot succes is gebleken. Deze pup is zo gezond, die kan straks naast de fiets meerennen! Ik hoor het de fokker nog zo zeggen. Afijn zo gezegd zo gedaan en Ollie (toen nog BZN, Bull Zonder Naam) is een feit. Helemaal blij, kunnen we eindelijk ongestoord genieten van een pupje zonder problemen. Hoewel? Al snel zien we de 1e tekens. Bovendien begint Ollie serieus mank te lopen. Het zal toch niet waar zijn? Maar jawel, Ollie heeft ook Radius curvus. Gelukkig herkennen we de symptomen en rijden wij zo snel mogelijk weer richting Sleeuwijk. Helaas bevestigd Walter Strikkers onze vermoedens, maar gelukkig deze keer zijn we wel op tijd. We maken een afspraak en Ollie zal worden geopereerd. Bij deze operatie wordt dan een wigvormig stuk uit de radius gehaald of, zoals bij Ollie is gebeurt, wordt er een heel stuk bij het spaakbeen tussenuit gehaald. Op de grote dag rijden we naar Sleeuwijk, Ollie heeft geen idee wat hem te wachten staat en loopt vrolijk naar binnen. Dierenarts bezoekjes vinden de Harries namelijk altijd een feestje (ja, zelfs na alle ellende vinden ze dat nu nog steeds), maar na de operatie is het een zielig hoopje. Hij is expres onder veel verdoving en pijnstilling gezet zodat hij de autorit van een uur terug naar huis goed zal kunnen doen. Eenmaal thuis tilt baasje hem uit de auto en legt hem in de bench, ik zal de 1e nacht beneden bij hem blijven. Om 4 uur 's nacht wordt hij wakker en kermt de hele straat wakker, hij is gestresst en niet kalm te krijgen. Dus ik neem hem op schoot en daar valt hij uitgeput weer in slaap. wat een nachtmerrie! Ik ben zo blij dat hij eindelijk weer rustig is en slaapt en durf me niet meer te bewegen. De rest van de nacht zit ik met een houten kont op de grond met een zielige pup in mijn schoot. Na de operatie moet Ollie een lange tijd in spalken met volledige benchrust. Ollie probeert zo goed en zo kwaad als het kan toch allerlei kattenkwaad uit te halen, het is en blijft een pup natuurlijk en voor ik er erg in heb trekt meneer al een sprintje op die gekke spalken als ik hem er even uit wil halen om een plasje te doen in de tuin.. Euh, dat was niet de bedoeling, dus opgetild, buiten laten plassen hop snel weer in de bench. Langzaam maar zeker mag hij dan hele kleine stukjes lopen en dat bouw je langzaam op tijdens de revalidatie periode. In het begin ondersteunde ik hem door zijn voorpoten door 2 gaten in een sjaal te steken en hem dan met die sjaal wat omhoog te tillen, zodat niet al te veel druk op zijn voorpoten komt. Maar meneer redt zich verbazend goed met spalkjes. De volgende mijlpaal is als de spalkjes eraf mogen, wat een dunne schriel pootjes! Alle spieren zijn foetsie. De revalidatie gaat beginnen om alles weer op te bouwen. Een zeer intensieve en tijdrovende periode met vooral veel afremmen, want natuurlijk wil meneertje al veel te snel veel te veel. Gelukkig gaat de revalidatie goed en Ollie loopt niet meer mank. Na de operatie zal je altijd blijven zien dat de voorpoten krom zijn, maar er staat geen (of veel minder) spanning op de gewrichten en heeft Ollie geen pijn meer. Helaas zal er de rest van zijn leven wel rekening mee moeten worden gehouden. Lange wandelingen over het strand zijn voor Ollie eigenlijk geen optie meer, rennen, springen en wild spelen moet ook worden getemperd. Natuurlijk moet een hond wel gewoon hond kunnen zijn. Dus we doen die dingen nog wel, maar met mate en letten goed op Ollie. Als hij begint te trekken met zijn poten of langzamer gaat lopen is het gewoon einde wandeling. Maar hij geniet er zo van, zeker de strand wandelingen met zijn vriendjes van onze haagse roedel, dat we hem dat echt niet kunnen en willen ontzeggen. En Myko? Die is ondertussen al 4 jaar oud en loopt, huppelt en springt nog steeds vrolijk door het leven op zijn kromme pootjes. Godzijdank toe nu toe nog geen enkel teken dat hij er last van heeft. Zijn lichaam heeft op de een of andere manier weten te compenseren.

Disclaimer: Ik ben geen dierenarts en absoluut niet medisch getraind. Deze blog is geschreven puur vanuit mijn eigen ervaringen. Neem bij medische problemen altijd contact op met je dierenarts.

Radius curvus, wat is dat eigenlijk?

Radius curvus is een verstoring van de groeischijven in de voorpoten van de hond. Botten van jongen dieren groeien niet over de hele lengte, maar via de stukjes kraakbeen aan de uiteinden. Deze stukjes kraakbeen heten de groeischijven. In de onderarm (van elleboog tot pols) zorgen de twee botten die naast elkaar liggen voor de stevigheid: de ellepijp en het spaakbeen. Zolang deze twee botten even snel groeien is er niets aan de hand. Wanneer een van beide botten echter sneller groeit dan de ander gaat het mis. Het traag groeiende bot belemmert het sneller groeiende bot in zijn groei en trekt het krom. .
Het uiteinde van ellepijp en spaakbeen vormen samen aan de bovenzijde het ellebooggewricht en aan de onderzijde het polsgewricht. Groeistoornissen zorgen ook voor problemen in deze gewrichten. Bij dieren met het radius curvus syndroom is er een storing in de groei van de ellepijp, waardoor het spaakbeen, dat wel doorgroeit krom wordt getrokken. De groeistoornis kan ontstaan doordat het in de genen van de hond zit, door verkeerde voeding (vooral bij grote rassen) of doordat bijvoorbeeld door een ongeval de groeischijf van de ellepijp te snel sluit. Bij rassen als de Bassethound, teckels en terriërs kan het kromgroeien erfelijk zijn. Als men er op tijd bij is kan er een operatie worden gedaan waarbij de druk op het gewricht door de scheefgroei worden verlicht. Meestal is de pijn dan ook geheel verdwenen. Er bestaan 2 methode's voor deze operatie.bij de 1e methode wordt er een wigvormig stuk uitgehaald en op deze wijze de stand van het been verbeterd, bij de 2e methode wordt het te lange spaakbeen volledig doorgezaagd en wordt er een stuk tussenuit gehaald. De ruimte tussen de 2 delen van het spaakbeen wordt dan opgevuld met lichaamseigen vet. Deze methode is bij Ollie gedaan.

 

Ollie in spalkjes- Ollie in splints

  Today a little medical piece about Radius curvus

 We went to the vet Whit Argos and Myko when they where just 12 weeks old because Argos had a problem with his eyes. But yhe vet saw a bigger problem in his brother Myko because his legs where growing curved. The vet took some pictures and soon we got the not so good verdict. Myko has radius curvus and it is in a very severe state. So bad that it couldn't be operated on any more. In fact the vet told us that is he would see only the pictures and not the dog, he would consider putting it to sleep because it must be in severe pain. But miraculously Myko had no pain what so ever and was just a happy go lucky puppy. The vet told us to enjoy it as long as it will last because if he gets problems, there will be nothing they can do. That was a big shock off course! Because we had a lot off medical issues whit Argos also (which I will tell about in another blog later on) We received a 3th puppy from the breeder as compensation for all the trouble we had with Argos and Myko, but gues what...... Ollie turned out to have the same problem as Myko. Luckily we recognized the signs from before and this time we where on time to do surgery. This is a very big surgery which needs a lot off resting in the bench whit splints on both off his forelegs for weeks and then a 6-8 week of recovery after that to rebuild the muscles. Ollie got used to beeing on splints very fast and before we new it we had to stop him while he was trying to run and jump with his splints. So he spent a lot of time in the bench or on our lap in those days.Ollie is fine now, al do he will never be able to run and play for a very long time like a normal dog would. We try to give him as much as possible because we think it´s very important that he still can be a dog and he just LOVE to go to the beach to play with his friends.

 

Now what is radius curvus exactly?

 

The long bones of the body have a growth plate located at each end. The longitudinal growth of the bone occurs at the growth plate. If the growth plate is damaged while a dog is growing (major growth in large breed dog takes place from 4 to 8 months of age), then the affected bone may be shorter than normal and there fore the other bone wil grow curved and put pressure on the joint.. This can be by wrong diet, an accident or a fouled in the genes If the growth plate of the radius (either the top or bottom one) is damaged the radius bone becomes shortened. The result frequently is two fold: the elbow gets pulled out of alignment and more weight is then put on the medial and lateral coronoid processes, thus these processes may break off the carpus (wrist) may develop abnormal twisting. Most dogs are under one year of age when this problem is first diagnosed. If recognized in time it can be operated on. After the surgery the dogs needs to be in splints and has a recovery period from 6 to 8 weeks. After surgery there will be no more pressure on the joint and therefore no pain. You will have to keep in mind however that a dog will never be able to run and walk as much as a normal dog would.

Disclaimer: I am in not a vet. This blog is based on my own p. By medical issues Always contact your vet.ersonel experiences

 

In ons park. In our park

In ons park. In our park 

 

Scharrelen, snuffelen, stokken en nieuwe vriendjes ontmoeten.

Wandering, sniffing, sticks and meeting new friends.

 

Het weer is heerlijk. Het zonnetje schijnt en de Harries zitten vol energie. Tijd om die batterijtjes leeg te trekken dus hop naar het park. Wij zijn gek op het park, er is altijd wat te doen. We zijn dan ook blij dat we tegenover een park wonen. Nou ja, een park...wat ons betreft is het gewoon ons park! Als we in ons park zijn dan hebben wij het altijd heel erg druk met al die nieuwe geurtjes te onderzoeken. Vooral Argos vind het heerlijk om op zijn dooie gemakkie overal te snuffelen. Kan hij uuuuren volhouden, maar helaas.... de rest is niet zo geduldig en wil verder. Dus zoals gewoonlijk kuiert Argos er maar achteraan. Totdat we ineens een nieuwe viervoeter tegen komen, dan is Argos er als de kippen bij om even kennis te maken. De nieuwe viervoeter vind snuffelen oke, maar wil niet spelen. Dus Ollie is er direct klaar mee. Volgens Ollie moet er vooral veel gespeeld worden. Snuffelkampioen Argos daarentegen vindt dat natuurlijk allemaal prima. Hij is gek op snuffelen! Ondertussen is Myko uiteraard weer druk bezig met een grote stok. Maar het duurt niet lang totdat Ollie zich er weer mee moet bemoeien. Uiteindelijk lopen ze met zijn 2-tjes die stok helemaal terug naar huis te sjouwen. Maar wacht eens even, we missen er eentje. Waar is Argos? Oeps, verstopt achter een paaltje. Argos wil nog helemaal niet terug naar huis ;-)

 

The weather is great en the Harries are bursting with energy. Time to drain some energy and so we go to the park. We love the park because there is always stuff to do and stuff to explore. So therefore we are very happy that we live across the park. Off course you understand that we like to think of it as our park. When we are in our park we love to sniff out al the new smells. Especially Argos loves to sniff for hours. But the rest is not so patient and are moving on. Slowly Argos follows, until he spots a new furry friend. Then he is the first to meet up and become friends. The new furry friend is a bit shy so Ollie is quickly done with him. Ollie likes to play, play and play some more. So instead of meeting up whit the new furry friend he decided to go after Myko an his new found stick. Time to go home, but wait a minute...where is Argos? Hiding because he doesn't want to go home ;-)

 

Nieuwe vriendjes ontmoeten

Stok, stok, stok

Verstoppertje spelen

Saaie zondag- Boring sunday

Saaie zondag- Boring sunday

 

 

 

We hebben een beetje een baal weekend hier....... Na een hele week zonnetje en spelen en scharrelen in de tuin is het nu koud en grijs en zit de tuindeur dicht. Dat vinden wij Harries helemaal net leuk want ten 1e zijn wij echte zonaanbidders. Als er ergens een plekje zon te vinden is dan zitten wij erin! Ten 2e  moet het vrouwtje het heeeeeele weekend werken. Dus geen strand of bos voor ons dit weekend. De stappertjes die wij dit weekend maken zijn gewoon op de weg of in ons park. Ons park? Ja, ja, wij Harries hebben het best wel goed voor elkaar. Onze voortuin loopt door in een groot stadspark. Oke, er zit nog een weg en sloot tussen, maar toch. Wij vinden dat het gewoon ONS park is. In het park kunnen wij ook wel lekker ravotten en scharrelen en snuffelen en met stokken sjouwen en spelen met andere hondjes. Toch vinden wij het altijd leuker om op zondag naar het bos te gaan, of nog beter.....Naar het strand met onze roedel vriendjes uit Den Haag. Het vrouwtje zegt dat we volgende week wel weer gaan, maar daar hebben we nu niet veel aan natuurlijk. Dus zitten we vandaag een beetje verontwaardigt voor ons uit te staren en een beetje verveeld te hangen. Maar dan komt het vrouwtje met nieuwe kluivers aanzetten. Buffelhoorn! Zoiets hebben wij nog nooit gezien, maar het is best te knagen zeg. Zwaar fanatiek slaan wij aan het knagen en we hebben het zo druk dat we niet eens door hebben dat ze ondertussen al naar werk is vertrokken. (baasje is wel thuis hoor, wij mogen namelijk nooit knagen zonder toezicht. Iets met veiligheid of zo)

 

 

 

This weekend is a little bit of a bummer. First of all, the sun has disappeared! We don't like that at all, because we just love to be in the sun. If there is a little spot of sun somewhere you can be sure that we are in it! Second thing is, our mummy has to work the entire weekend. That means no woods or beach walkies for us. The only walkies we get this weekend is in the street or in our park. Our park? Yes we are very spoiled bulldogs an we have our very own park (or so we like to think) And off course in the park we can also play and sniff and find sticks and stuff. But it is not so good as in the woods, or even better.....having a beach walk whit our furry friends from the Haque. Mummy tells us next week, but that is just not good enough. So we are soaking and pouting and feeling very sorry for ourselves. Until she gives us a new chewything, buffalo horn. Wow, we really like that. We are so busy chewing that we don't even notice that she is of to work. (off course daddy is still home. We are not allowed to be alone whit a chewy-thing. Something to do with safety)

Lentekriebels - Spring is in the air

Lentekriebels - spring is in the air

Tuinieren met bulldoggen. Gardening whit Bulldogs

 

 

Het zonnetje schijnt en het is heerlijk weer. Eindelijk lente! De hoogste tijd om de tuin weer aan kant te brengen. Uiteraard helpen de Harries ook mee. Vooral Ollie is heeeel erg behulpzaam. Bollen die net geplant zijn uitgraven, kluiven op de snoeischaar, mand met tuinafval omkieperen, er met de bezem vandoor gaan en daar dan een touwtrek wedstrijd mee gaan houden samen met Myko. Argos zit op de veranda en kijkt al soezend in 't zonnetje toe. Als het ineens opvallend stil is dan moet je op gaan letten. en jawel...... Ollie is op het betonnen bankje geklommen om te kijken of er misschien al druiven te snoepen zijn. Maar nee, alleen een kale stam, dus dan daar maar aan knagen. Het vrouwtje zegt dat ze met onze hulp er 3 keer langer over doet als zonder. Nou ja zeg, ondankbaar vrouwtje :-)

 

 

 

The sun is shining and the weather is great, Finally spring has arrived. Time to get the garden in ready for summer. Whit a little help from the Harries. Especially Ollie is very helpful. Digging out plants, chewing on garden tools, running away whit the broom and "trimming" the grapes. Mummy says that she is a lot quicker whit out our help. Can you belief that?!?! Ungrateful mummy

 

 

Wat vooraf ging - Harrie history

Even voorstellen  -  Little introduction

Onze 3 Harries...Argos, Myko en Ollie. We dachten na onze 1e 2 bullen Meathead en Taurus om weer 2 bulletjes in huis te halen. Maar wat gewoon 2... nieuwe hondjes nemen en genieten had moeten zijn is een rollercoaster geworden die naar enorme hoogtes en door diepe dalen heeft gevoerd. Na een verschrikkelijk 1e levensjaar waar de medische problemen zich alleen maar op leken te stapelen. Veel tranen gehad, zorgen gemaakt en dierenarts rekeningen betaalt. Argos bleek doof te zijn, had last van Distichias en Entropion in zo'n erge mate dat hij op een gegeven moment de hele dag met zijn oogjes dichtgeknepen rondliep en heeft bovendien een ernstige vernauwing in zijn luchtpijp. Veel benauwdheid en ontstekingen vanaf dag 1. Dus in zijn jonge leventje helemaal vol gepompt met antibiotica, nachtelijke tripjes naar de DA omdat hij aan het stikken was. Argos is 2 keer geopereerd aan zijn oogjes, waarbij we hem de 2e keer echt bijna verloren hebben. Ik in tranen met een leeg riempje naar huis rijden terwijl hij in paniek in een zuurstofkooi op de IC in Utrecht achter moest blijven om te vechten voor zijn leventje, terwijl thuis een Ollie opgesloten zat in zijn bench met gespalkte voorpootjes die ook heel veel aandacht nodig had..... Zijn broer Myko bleek radius curvus te hebben. Zo erg dat opereren geen optie meer was. Walter Strikkers vertelde ons: Als ik alleen de foto zie dan zeg ik direct in laten slapen, dit kereltje moet verrekken van de pijn. Maar als ik naar Myko kijk zie ik een vrolijke, pijnloze pup. Geniet ervan zolang het duurt, gaat hij mank lopen dan zijn er geen opties meer voor hem. SLIK!! Dan krijg je een 3e pup ter compensatie van de fokker aangeboden en die blijkt precies hetzelfde te hebben!! Gelukkig waren we er met Ollie wel op tijd bij en die kan na een operatie en revalidatie weer vrolijk door het leven stuiteren. Afijn, na het 1e jaar hadden we de medische strijd gelukkig (zo goed als mogelijk) overwonnen en het gaat goed met de heren. Tijd om te genieten, of toch niet? Ollie en Argos blijken een (macht?) strijd aan te gaan. Wederom worden we tot het uiterste getest door onze Harries. Nu zijn ze bijna 4 en het lijkt erop dat we wederom het ergste hebben gehad. Nu maar voorzichtig afwachten wat de toekomst gaat brengen met dit drietal. Een ding is zeker, met de Harries in huis is je leven nooit saai. We willen met deze blog dan ook voornamelijk heel veel lol en plezier delen, met hier en daar een smelt momentje. Maar ook zal er af en toe een blog opduiken over de medische en/of gedragsproblemen  waar wij tegen aan zijn gelopen. En in welke in het algemeen voorkomen in het ras. Hopelijk kunnen wij door onze ervaringen te delen andere helpen of in ieder geval een steuntje in de rug geven. Tenslotte willen we ons op voorhand al excuseren voor eventuele taalfouten, grammatica is nou niet echt het sterkste punt van een bulldog ;-)

Our 3 Harries....Argos, Myko and Ollie .After our first 2 bullies we thought it was time to take in 2 new bulldogs. But what `just`taking in 2 dogs should have been, turned out to be a roller coaster bringing us enormous highs and lows. After a horrible 1st year whit medical problems pilling up and a second year with serious trouble between Ollie and Argos who tryed to kill each other at least 3 to 4 times a week. So we had to start training and needed some proffesionel help with that sinds the ´war` was so severe. Anyway we survived all the medical and behavior problems and by now I feel like I´m almost a vet/dogtrainer myself. So this blogg will be mostly about fun and all the naugthy, stubborn adventures we have with these guys and sharing a lot off fun. But every now and then we will also post about the medical and behavior issues we have encountered (and some that are just common in the bulldog breed) Tips that might be handy for other dog owners. Hope you will enjoy this blog and please let us apologize in advance for any grammar mistakes that we make. Grammar is not a bulldogs strong point ;-)

Werk in uitvoering - Work in progress

WERK IN UITVOERING.
Een Engelse buldog die probeert een blog op te zetten...... dat is niet eenvoudig. Zeker niet als je met zijn drieën bent en het niet eens kan worden over de opmaak. Geduld aub. We zijn nu druk aan het puzzelen, maar uiteindelijk komen we er samen (met een beetje hulp van het vrouwtje) wel uit.


WORK IN PROGRESS

A English bulldog who is trying to start up a blog.... not a simple task. Especially if there are 3 and they can't agree on stuff. But don't worry, eventually we will figure it out (whit a little help from our mummy)